nr inwentarza MT/A/92, nr kat. 1744
Fibula – to ozdobna, metalowa zapinka do spinania szat. Była to ozdoba używana w Europie od późnej epoki brązu (około 1500 p.n.e.) aż do średniowiecza i kształtem podobna do współczesnej agrafki a zastępująca guziki. W przeszłości nazwą tą niewłaściwie obejmowano również wszystkie brosze, zapięcia i sprzączki do pasków, zapinki do włosów itp.
Fibula o numerze inwentarza MT/A/92, nr kat. 1744 pozyskana została drogą badań wykopaliskowych prowadzonych przez pracowników Muzeum na terenie dawnego cmentarzyska ciałopalnego w Ciebłowicach ( Miejsce: Ciebłowice Duże, St. 1, Gmina : Tomaszów Maz. ) . Obiekt pochodzi z okresu rzymskiego, jest charakterystyczny dla kultury przeworskiej. Fibula wykonana została z żelaza. Kształt złożony, z widocznym cylindrem na sprężynkę oraz grzebykiem na główce. Kabłąk zdobiony jest ukośnymi liniami rytymi i srebrną inkrustacją. Obiekt prezentowany na stałej wystawie archeologicznej.
Tekst: Dorota Bill – Skorupa
Źródło: karta katalogu naukowego opracowana przez M. Ziółkowskiego
