W zbiorze działu sztuki odnajdziemy pojedyncze przykłady rzeźby drewnianej, wykazujące cechy charakterystyczne dla sztuki renesansowej. Zainteresowanie się anatomią człowieka, pozwoliło w sposób realny, wręcz naturalny pokazać jego ciało pod szatą. Takie cechy jak realizm w zgięciu nóg lub trzymanie w ręce przedmiotu, naturalną falistość ruchu ciała ludzkiego możemy dostrzec w rzeźbie św. Floriana którą dziś prezentujemy w serii „Zabytek miesiąca”. Rzeźba została wykonana w drewnie przez nieznanego autora, z zachowanymi śladami malowania, datowana na II poł XVIII wieku. Znalazła się w zbiorach muzealnych za sprawą ofiarności ks. ks. Filipinów ze Studziannej, którzy w 1947 roku podarowali obiekt tomaszowskiemu muzeum. Do lat siedemdziesiątych, rzeźba św. Floriana, była eksponatem działu etnograficznego, a następnie przeniesiona do działu sztuki w roku 1972. Wg informacji zawartej w karcie katalogowej, rzeźba pochodzi ze wsi Poręba w powiecie Opoczyńskim.
Przypuszcza się jednak, że może pochodzić najprawdopodobniej z kościoła św. Barbary (sięgającego (?) II poł. XVII w.), we wsi Sołek (spalonego w 2008 r.) lub z przydrożnej kapliczki, ze wsi Poręba, w pow. opoczyńskim.
W 2000 roku rzeźba św. Floriana była eksponowana na wystawie w Centralnym Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach.
Święty Florian był męczennikiem i świętym katolickim. Relikwie św. Floriana znajdują się w Krakowie. Św. Florian jest patronem tych, których praca związana jest z ogniem np. strażaków, hutników, kominiarzy, piekarzy i garncarzy.
W ikonografii św. Florian przedstawiany jest w stroju rzymskiego oficera, w jednej ręce trzyma naczynie z wodą, w drugiej chorągiew lub palmę na znak męczeńskiej śmierci.
Mam nadzieję ,że ten niezwykle ciekawy i cenny obiekt zostanie w szybkim czasie poddany całkowitej konserwacji.
Grażyna Srebrzyńska – dział sztuki
