Podczas archeologicznych badań wykopaliskowych prowadzonych na wielokrotnie już wspominanym cmentarzysku ciałopalnym kultury przeworskiej w miejscowości Ciebłowice Duże, w grobie oznaczonym nr 61 znaleziono pięć fragmentów żelaznego miecza obosiecznego. Jest to egzemplarz szeroki, o nieznacznie zwężającej się ku sztychowi głowni. Trzpień jest stosunkowo długi i zakończony tarczką. Głownia jest płaska, zaopatrzona w dwie struziny, zakończona długim, trójkątnie ściętym sztychem. Miecz należy do typu IV, odmiany 2 według klasyfikacji dokonanej przez M. Biborskiego. Na ziemiach polskich miecze tego typu występują dosyć nielicznie. Broń mogła służyć zarówno do zadawania pchnięć jak i do rąbania, ponieważ posiada długi sztych i głownie. Miecz prawdopodobnie był ogniwem pośrednim między gladiusem, krótkim mieczem do zadawania pchnięć, a długim mieczem do rąbania. Zabytek datowany jest na fazę C1a okresu wpływów rzymskich.